Znacie Pinky Stinky? Nie?
To tacy szaleni goście (hm, w zasadzie głównie gościówy… w tym większość futrzastych i czterołapnych… no ale dobra! do rzeczy!). Mamy od nich coś, co nazywa się StinkoSofa… i nie tylko my (ale nasze służy Śledziom już kilka miesięcy).
Dzisiaj kilka słów na temat tego, co Śledzie (i nie tylko Śledzie! tak, będziemy mieć tu opinie niezależne!) myślą na temat tego legowiska. A opinia jest… jednogłośna.
Do rzeczy!
Pinky Stinky to firma stworzona przez psiarzy dla psiarzy. W ich ofercie znajdziecie snoody, kocyki, StinkoBedy i StinkoSofy właśnie. Używają wytrzymałych (i ślicznych!) materiałów, zwracają uwagę na detale i są elastyczny! Czego chcieć więcej?
Sami o sobie piszą:
Szyjemy dla piesków. Uważamy, że każdy z nich zasługuje na to, co najlepsze. Twój też!Pewnego dnia w naszej psiej szafie zrobiło się tak ciasno, że kupiliśmy jeszcze wiklinową skrzynię. Jednak nawet to nie wystarczyło. Dlatego nadszedł czas, żeby podzielić się z Wami tym, co tworzymy od dawna dla naszych piesków i co u nas w domu po prostu się sprawdza.Szyjemy z najlepszych dostępnych na rynku atestowanych materiałów. Szyjemy tak, żeby nasze produkty były praktyczne, śliczne i żeby pieski miały na nich słodkie sny.
I to jest totalnie prawda!
StinkoSofa to najnowszy produkt PinkyStinky. Co to jest?
W skrócie: legowisko. Ale legowisko wyjątkowe.
Dostaliśmy je kilka miesięcy temu i leży sobie od początku w klatce, w której śpi Rybson. Mamy największy rozmiar (120x90cm) i wzór w owieczki.
Złożone jest z pokrowca wykonanego z grubego (ale serio! mega grubego), wodoodpornego materiału i z poduchy w środku, która jest wypełniona pianką tapicerską (odpyloną! w sam raz dla alergików). Nie ma tu żadnych suwaków, legowisko łatwo się rozbiera i składa spowrotem – nie ma najmniejszego problemu z wrzuceniem pokrowca do pralki, a później z nanizaniem go ponownie na poduchę.
Materiał, z którego wykonany jest pokrowiec legowiska jest bardzo wytrzymały (strona spodnia to grafitowa, gumowana tkanina, wierzch – materiał z nadrukiem). Rybson próbował, czy dobrze zatapia się w niego ząbki… ale doszedł do wniosku, że jednak kijowo i za dużo się trzeba narobić, w związku z czym legowisko ma kilka nitek wyciągniętych i na tym się skończyło. Łatwo się je odkurza zarówno z kłaków, jak i piasku i w ogóle szeroko rozumianego brudu, bardzo dobrze się też pierze (ja wrzuciłam na zwykły program i 30 stopni do pralki – brudy zniknęły). Minus – dość długo schnie (ale w zasadzie nic dziwnego – takie tkaniny mają to do siebie), przez co gdy Rybson musiał jedną noc spędzić w klateczce tylko na drybedzie… oj, dobrze, że nie widzieliście tego żalu i smutku w oczach. Przydałby nam się zdecydowanie drugi pokrowiec na zmianę!
Tkanina z nadrukiem – jak widzicie splot jest serio gruby. Legowisko w trakcie używania – brudne więc 😉
Odwrotna strona legowiska – i ona może być ładna! Gumowana, gruba grafitowa tkanina z lamóweczką z materiału wierzchniego. Szwy zaspokajają moje chore ambicje pod względem równości i trwałości <3
No i racja, tu już trochę zdradziłam, co Śledzie (a w każdym razie jeden Śledź) myślą o StinkoSofie.
Nie przesadzę, jeśli powiem, że jest to legowisko U-KO-CHA-NE.
Nie wiem dlaczego aż tak (tzn trochę wiem – ono jest naprawdę mega wygodne!) – może PinkyStinky dorzucają tam jakiś zapach boczku czy coś… ale szaleństwo na to legowisko jest faktycznie spektakularne. Do tego stopnia, że klateczka bywa w ciągu dnia okupowana przez Zuzię (która w zasadzie fanką klatki nie jest – tzn jak ma posiedzieć np. na wystawie to posiedzi, ale żeby tam spać tak z własnej woli…? Do niedawna było to nie do pomyślenia).
Podsumowując: StinkoSofa przypadła nam do gustu jak żadne inne legowisko. Serio, nie mieliśmy lepszego, praktyczniejszego, wygodniejszego i bardziej uwielbianego przez psy – a przecież to jest najważniejsze. Nie powinno więc Was dziwić, że jak ktoś z psiarzy wokoło pyta o fajne legowisko, to od kilku miesięcy odpowiedź jest jedna.
Ostatnio StinkoSofę dostał również Blusio (czyli nowofundland mojej mamy). Jego legowisko różni się jednak zasadniczo od naszego – jest OGROMNE. Serio, ja wiem, że to jest duży piesek… ale to prawie jak łóżko! No ale nawet StinkoSofa w wymiarze 160x120cm (!!!) nie była zbyt dużym wyzwaniem dla Ani z PinkyStinky i przed Świętami do Blusława trafiła jego własne łoże… w związku z czym posłuchajcie zdania mojej mamy na temat StinkoSofy:
Blusiak na początku był zdziwiony bo takie wielkie pudło to pewnie smaczki w hurcie przyszły, ale okazało się że to StinkoSofa.Najpierw było tak zdj nr 1 później już tylko tak zdj nr 2 i 3.Okazuje się że to Blusiakowa miłość życia. Jak na niej usiądę to leci z końca domu żeby mu nikt miejsca nie zajmował.
StinkoSofa trafiła również do Karmelka – corgiego naszych przyjaciół. Co Dorota (Karmelkowa właścicielka) na to?
O StinkoSofie usłyszałam pierwszy raz od Śledzitrochę zachęcona wyglądem i pozytywną reakcją na nią, a trochę jakby z innych powodów (nie, żeby w trakcie rozmowy ze Śledziową doszło do jakichkolwiek gróźb karalnych… ale było blisko
) postanowiłam kupić ten wspaniały wynalazek. Chęci moje spotęgował fakt, że wszystkie Śledzie po kolei chciały StinkoSofy używać, a Karmel jako królewski, nieco rozpuszczony pieseł w nosie miał swoje poprzednie legowiska i koniec końców najczęściej korzystał z nich kot.
Nie ukrywam, że jak na prawdziwego Polaka przystało, skusiła mnie w końcu promocja na Black Friday (bo jednak kocyk gratis!) i to, że ze strony dowiedziałam się, iż wrócił wzorek w owce (chociaż nawet nie wiedziałam, że go przez pewien czas nie było, no ale skoro wrócił, to musiało go nie być, a skoro nie było, to musiał być na niego duży popyt, jak był popyt, to pewnie był wyjątkowy, a Karmelkowi należą się wyjątkowe rzeczy, więc wiadomo).
Tak zatem po przejściu całego tego cyklu myślowego kliknęłam w kilka guziczków, wcześniej konsultując rozmiar StinkoSofy z Anią – przyjęłam, że co dobre dla Śledzi, to dla Karmela powinno być rozmiar mniejsze – i zamówiłam StinkoSofę w rozmiarze M, ze wzorkiem w owce (i gratisowym kocykiem, oczywiście :P).
Kiedy StinkoSofa przyjechała w nasze progi, z małym przystankiem w mojej pracy (ku niesamowitej uciesze kolegów z pokoju, których za każdym razem niezmiernie zachwycają – bądź bawią – moje zakupy – zwykle są to rzeczy w stylu 15kg siana, 50 puszek kociej karmy, żwirek, wiórki, drapak, mata węchowa…), chciałam ją jak najszybciej rozpakować. Postawiłam karton na środku pokoju i Karmel z zainteresowaniem przyglądał się, co z niego wyciągnę. Kiedy położyłam StinkoSofę na środku pokoju, najpierw ostrożnie ją obwąchał, następnie delikatnie postawił jedną, później drugą łapkę, aż w końcu usadowił się całkowicie ze swoim książęcym zadkiem. Uznałam, że oględziny wypadły pozytywnie i postanowiłam posprzątać, a następnie rozłożyć w Karmelowym kąciku StinkoSofę. Tu wystąpił problem numer jeden – Karmelowi ani się śniło ściągać tyłek ze swojej nowej sofy! Po niemal siłowym usunięciu z niej rudzielca, wsadziłam StinkoSofę z powrotem do kartonu. Karmel, który nie bardzo rozumiał całą sytuację, obwąchał karton, chwilę pod nim popiszczał, a następnie postanowił spróbować wskoczyć do środka (co przy jego krótkołapności wyglądało dość komicznie, ale chyba sam szybko wpadł na to, że wygląda zabawnie i przestał :P). To było pierwsze pozytywne wrażenie z unboxingu
Zatem podsumowując – przy wybrednych (i mniej wybrednych też
Komentarze
